گزینه ها چیست و چگونه کار می کنند؟

نکته تحریریه: مشاور فوربس ممکن است از فروش های ایجاد شده از پیوندهای شریک در این صفحه کمیسیون دریافت کند، اما این بر نظرات یا ارزیابی ویراستاران ما تأثیری ندارد.

در بازار سرمایه از دو طریق می توان پول درآورد: سرمایه گذاری در بازار نقدی و معامله در بازار مشتقه. سرمایه گذاری در بازار نقدی مستلزم خرید دارایی های مالی مانند سهام و شرط بندی بر روی پتانسیل آنها برای سود است. خرید مشتقات سهام، مانند قراردادهای آتی و اختیار معامله، جایگزینی برای خرید مستقیم سهام است. اینها قراردادهای مالی بین خریدار و فروشنده هستند که ارزش آنها از دارایی های اساسی مانند سهام به دست می آید. توجه به این نکته ضروری است که قراردادهای مشتقه برای دارایی هایی مانند سهام، کالاها، شاخص هایی مانند Nifty، Bank Nifty و غیره قابل انعقاد هستند.

یکی دیگر از جنبه های منحصر به فرد قرارداد مشتقه این است که در مقایسه با خرید دارایی در بازار نقدی، تنها به کسری از پرداخت برای خرید دارایی پایه نیاز دارد. به عنوان مثال، اگر کسی بخواهد 1000 سهم از یک شرکت سهامی عام را در بازار نقدی به قیمت 50 روپیه برای هر سهم خریداری کند، در مجموع 50000 روپیه پرداخت می شود.

درعوض، اگر فردی مشتق از این سهام بخرد، کسری از 50000 INR، معروف به حاشیه، مورد نیاز است. فرض کنید حاشیه در این مورد 20٪ باشد. بنابراین، کل پرداخت تنها 5000 INR خواهد بود. به این "اهرم" نیز گفته می شود.

کسانی که از گزینه ها برای کسب درآمد استفاده می کنند به عنوان معامله گران شناخته می شوند. معامله گران بر خلاف سرمایه گذاران هستند. یک معامله گر معمولی سعی می کند از نوسانات روزانه بازار سود ببرد. از سوی دیگر، یک سرمایه گذار بلندمدت در رشد بنیادی اقتصاد و شرکتی که در آن سرمایه گذاری کرده است، سرمایه گذاری می کند.

گزینه ها چیست؟

اختیار معامله، نوعی مشتقه، قراردادهای مالی هستند که ارزش آنها مشروط به ارزش یک ابزار پایه است. ابزار پایه ممکن است سهام، شاخص، ارز، کالا یا هر نوع اوراق بهادار دیگری باشد.

خریدار و فروشنده یک اختیار خرید: خریدار یک اختیار معامله حق خرید یا فروش دارایی پایه را دارد اما نه تعهدی. اگر خریدار از حق خود استفاده کند، فروشنده اختیار معامله باید به قرارداد احترام بگذارد. حق خرید یک دارایی به عنوان "تماس" شناخته می شود، در حالی که حق فروش "قرار دادن" نامیده می شود. هنگامی که یک اختیار خرید خریداری می شود، خریدار پیش بینی می کند که قیمت دارایی پایه افزایش خواهد یافت. به طور مشابه، یک اختیار فروش زمانی خریداری می شود که خریدار انتظار دارد قیمت دارایی پایه کاهش یابد.

فروشنده این گزینه همچنین به عنوان "نویسنده" گزینه شناخته می شود. انتظار نویسنده با خریدار متفاوت است. هنگامی که نویسنده گزینه انتظار سقوط قیمت را دارد ، گزینه تماس را می نویسد. او اگر انتظار می رود قیمت افزایش یابد ، گزینه های Put را می نویسد.

شایان ذکر است که نویسنده یک گزینه شانس بسیار بالاتری برای کسب درآمد نسبت به خریدار گزینه دارد.

چرا گزینه ها؟

عملکرد اصلی گزینه ها کمک به سرمایه گذاران در کاهش ریسک نمونه کارها ناشی از نوسانات بازار و عدم اطمینان است که به عنوان Hedging شناخته می شود. Hedging یکی از استراتژی هایی است که توسط مدیران صندوق های حرفه ای مستقر شده است.

علاوه بر محافظت ، معامله گران از گزینه هایی برای افزایش اهرم برای سرمایه گذاری های اولیه کوچکتر استفاده می کنند. جالب اینجاست که بخش بزرگی از حجم معاملات در گزینه ها از معاملات سوداگرانه ناشی می شود تا سودهای سریع ناشی از عدم اطمینان بازار و نوسانات حاصل شود.

از آنجا که معاملات گزینه ها عمدتاً روی نوسانات قیمت کوتاه مدت متمرکز است ، معامله گران باید دانش عملی از تجزیه و تحلیل فنی داشته باشند تا نمودارهایی را که داده های قیمت و حجم را به طور معناداری نشان می دهند ، درک کنند. جدا از آگاهی از نمودارهای خواندن و تفسیر و سایر داده ها ، معامله گران باید از دست دادن توقف دقیق پیروی کنند. تجارت یک بازی نظم و انضباط است. احساسات باید از تصمیم گیری خارج شود.

اصطلاحات معاملاتی گزینه: معنی و تعاریف

حق بیمه: قیمتی که خریدار گزینه برای فروشنده گزینه برای ورود به قرارداد می پردازد. حق بیمه گزینه را می توان به دو مؤلفه تقسیم کرد - مقدار ذاتی و مقدار زمان.

ارزش ذاتی: تفاوت بین قیمت نقطه بازار نقدی و قیمت اعتصاب یک گزینه ، ارزش ذاتی است. این می تواند مثبت ، صفر یا منفی باشد.

مقدار زمان: به یاد داشته باشید ، گزینه ها تاریخ انقضا دارند. بنابراین ، زمان در قرارداد گزینه ها ذات است. مقدار زمان حق بیمه را در زمان باقی مانده برای استفاده از قرارداد گزینه ها قرار می دهد. به عنوان مثال ، اگر زمان باقی مانده بین تاریخ فعلی و تاریخ انقضا A قرارداد A طولانی تر از قرارداد B باشد ، قرارداد A ارزش زمان بالاتری دارد.

قیمت اعتصاب: قیمتی که خریدار و فروشنده گزینه برای ورود به قرارداد گزینه موافقت می کنند. قیمت اعتصاب ثابت است و در کل دوره اعتبار قرارداد تغییر نمی کند.

قیمت نقطه: قیمت یک گزینه براساس برخی از دارایی ها یا شاخص های اساسی است. قیمت نقطه به ارزش بازار فعلی یک دارایی یا شاخص اساسی اشاره دارد. تصمیم برای خرید یا فروش یک تماس یا گزینه Put بر اساس جهت آینده مورد انتظار قیمت نقطه است.

تاریخ انقضا: از آنجایی که اختیار معامله، قراردادهای مشتقه هستند، تاریخ انقضا ثابتی دارند. قرارداد تا تاریخ انقضا معتبر است. به دلیل این تاریخ، معامله گران آپشن فرصت محدودی برای کسب درآمد دارند و از بسیاری جهات، معامله آپشن ها را به رقابتی با زمان تبدیل می کند. بیشتر قراردادهای اختیار معامله در هند در آخرین پنجشنبه ماه منقضی می شود.

Lot Size: حداقل تعداد یا مقدار واحدهایی که باید طبق قرارداد خریداری یا فروخته شوند. اندازه لات از قراردادی به قرارداد دیگر متفاوت خواهد بود.

بهره باز: بهره باز به تعداد کل موقعیت های معوق در یک قرارداد اختیار معامله خاص در همه شرکت کنندگان بازار در هر زمان اشاره دارد. سود باز پس از تاریخ انقضای قرارداد صفر می شود

پولی بودن قرارداد اختیار معامله: این که آیا یک اختیار معامله پولی است یا خیر را می توان از اصطلاحی که برای توصیف پولی بودن اختیار استفاده می شود استنباط کرد.

1. در پول: با استفاده از گزینه می توان درآمد کسب کرد. زمانی که قیمت نقدی دارایی پایه بالاتر از قیمت اعتصاب باشد، گزینه تماس «در پول» است. زمانی که قیمت نقدی دارایی زیربنایی کمتر از قیمت اعتصاب باشد، گزینه فروش «در پول» است.
2. خارج از پول: هیچ پولی با استفاده از اختیار به دست نمی آید.
3. در پول: یک سناریوی بدون سود و بدون ضرر اگر کسی تصمیم به استفاده از اختیار داشته باشد.

بهترین استراتژی های معاملاتی که هر معامله گر باید بداند

استراتژی های گزینه ها: صدها استراتژی وجود دارد که یک معامله گر گزینه می تواند برای کسب درآمد ایجاد کند. استراتژی‌های معاملاتی رایج مانند استرادل، خفه کردن، پروانه، کندور آهنی، اسپرد گاو نر و اسپرد خرس برای بهینه‌سازی بازده استفاده می‌شوند.

گزینه یونانی ها: آگاهی از گزینه های یونانی برای تصمیم گیری آگاهانه معاملات ضروری است. گزینه یونانی متغیرهایی هستند که تغییر در نوسانات، زمان تا انقضا و نوسانات قیمت دارایی پایه را اندازه گیری می کنند که بر ارزش گزینه ها تأثیر می گذارد. آنها به معامله گران کمک می کنند تا فرصت های جدید و روندهای نوظهور را شناسایی کنند. Vega، Delta، Gamma، Theta و Rho گزینه های اصلی یونانی هستند.

1. Vega – نوسانات محرک اصلی قیمت آپشن است. Vega حساسیت حق بیمه اختیار معامله را نسبت به تغییرات در نوسانات دارایی پایه اندازه گیری می کند. هر چه نوسانات بیشتر باشد، احتمال تغییرات در حق بیمه بیشتر است و بالعکس. برای گزینه پولی Vega بالاترین است زیرا هر گونه تغییر در نوسانات در آن به شدت حق بیمه را بالا یا پایین می برد. زمانی که گزینه مدام به پول یا بی پولی می رسد، شروع به کاهش می کند.

2. دلتا - دلتا تا حد زیادی مهمترین و بنابراین ، گزینه یونانی به طور گسترده ای است. این حساسیت قیمت گزینه ها را به تغییر در قیمت های اساسی دارایی تعیین می کند. به عنوان مثال ، یک گزینه تماس دارای دلتا 0. 70 است. اگر قیمت دارایی زیرین توسط یک روپیه افزایش یابد ، قیمت گزینه با 0. 70 روپیه افزایش می یابد. دلتای بالاتر نشان دهنده حساسیت بیشتر به تغییر در ارزش دارایی زیرین است. گزینه های دلتا از تماس بین 0 تا 1 متغیر است. گزینه های قرار داده شده دارای دلتای منفی از 0 تا 1 هستند.

3. گاما-در میان کمترین گزینه های یونانی برای تدوین استراتژی های گزینه ها ، گاما نشان می دهد که چگونه دلتا یک گزینه برای یک حرکت یک نقطه ای در دارایی زیرین تغییر می کند. گزینه های AT-the-Money گاما بالاتری دارند ، در حالی که برای گزینه های داخل و خارج از پول پایین تر است.

4- تتا - از آنجا که گزینه ها تاریخ انقضا دارند ، هنگام کسب درآمد از طریق گزینه ها ، زمان ضروری است. حق بیمه دارای مقدار زمانی داخلی است. مقدار حق بیمه گزینه با هر روز یا هفته عبور می کند. با نزدیک شدن به تاریخ انقضا ، میزان پوسیدگی تسریع می شود. این به عنوان پوسیدگی زمان گفته می شود و توسط گزینه یونان ی-THETA اندازه گیری می شود. تتا برای گزینه های پولی بالاترین است و برای گزینه های عمیق در پول کمترین است. از آنجا که زمان آن را نشان می دهد ، در منفی مشخص شده است.

5. Rho - Rho نرخ نرخ گزینه را در پاسخ به تغییر نرخ بهره تغییر می دهد. به عنوان مثال ، اگر گزینه تماس دارای RHO 1. 0 باشد ، افزایش 1 ٪ نرخ بهره باعث افزایش قیمت گزینه 1 ٪ می شود.

مزایای گزینه های معاملاتی

1. گزینه ها معامله گران را قادر می سازد تا از افزایش و در حال کاهش قیمت ها سود کسب کنند. تمام نیازهای معامله گر بدون در نظر گرفتن مسیر حرکت قیمت ، تغییر قابل توجهی در قیمت است. رویدادهای مهم اقتصادی مانند بررسی سیاست های پولی ، نتایج شرکت ها ، اعلامیه های ادغام و کسب ، تغییرات مدیریت عالی و غیره ، عدم اطمینان را ایجاد می کنند. با ترکیب انواع مختلف گزینه ها ، معامله گران می توانند استراتژی ایجاد کنند که سود را بدون در نظر گرفتن جهت قیمت دارایی اساسی ایجاد کند.
2. گزینه ها ابزاری مؤثر برای سرمایه گذاران و بازرگانان است. با استفاده از استراتژی های گزینه ها ، سرمایه گذاران می توانند سرمایه گذاری های فعلی خود را در برابر اخبار یا توسعه منفی محافظت کنند. معامله گران نیز می توانند با ترکیب انواع مختلف گزینه ها ، هرگونه ریسک مرتبط با هر تجارت را از بین ببرند.
3. گزینه ها معامله گران را ملزم به پرداخت کسری از ارزش قرارداد ، معروف به حاشیه ، در مقایسه با معامله در بازار نقدی که نیاز به پرداخت کامل دارد. این بدان معناست که معامله گر می تواند با مبلغ معینی از پول خود موقعیت های بیشتری کسب کند. بنابراین ، او در موقعیتی قرار دارد که بازده بالاتری را در سرمایه گذاری سرمایه گذاری کند. ناگفته نماند که ریسک گرفته شده نیز به طور کامل افزایش می یابد. در حالی که گزینه هایی برای محافظت از نمونه کارها در نظر گرفته شده بود ، معامله گران عمدتاً از آنها برای سود سوداگرانه استفاده می کنند.
4. از نظر خریداران ، گزینه ها نسبت به آینده یا بازارهای نقدی خطرناک تر هستند زیرا حق بیمه پرداخت شده حداکثر ضرر از گزینه های خرید را نشان می دهد. برعکس ، نوشتن گزینه ها خطرناک تر است زیرا معامله گر خطر نامحدودی دارد.

خط پایین

در مواجهه با آن ، گزینه ها ممکن است مانند ابزارهای مشتق پیچیده با اصطلاحات مجزا و استراتژی های باطنی به نظر برسند. با این حال ، پس از درک ، آنها می توانند ابزارهای مالی ارزشمندی داشته باشند و کاهش ریسک ، محافظت و اهرم را فراهم می کنند. از آنجایی که زمان ذات است ، معامله گران باید روی انگشتان پا خود قرار بگیرند و از نزدیک به حرکت قیمت دارایی زیربنایی و جریان اطلاعاتی که بر آن تأثیر می گذارد ، توجه کنند. تصمیم گیری سریع ، حفظ نظم و انضباط سخت و پیروی از ضرر و زیان مذهبی ، کلید موفقیت است.